Hike z Nagarkot

Pobudka o 03:30. Szybkie przygotowanie i 4 zabieramy nasz lunch-box i czekamy przed hotelem na naszego kierowcę i przewodnika. Oczywiście musieli się spóźnić prawie pół godziny, tłumacząc się, że pomylili drogę. OK. Na szczęście o tej porze ulice Katmandu są jeszcze puste i nasz kierowca może ganc jak szalony. Do czasu. Wyjeżdżamy poza centrum i droga zamienia się wg mnie w bezdroże – asfalt i beton wyparowały, pozostały kamienie, dziury i glina. Kierowca, mimo ciemności i górskiej drogi nadal szaleje. Dobrze, że ciemno i mgła – przynajmniej niewiele widać... Na punkt widokowy docieramy jako pierwsi. Szybkie podejście (pewnie jakieś 50m w pionie) i jesteśmy na szczycie. Zajmujemy, jeszcze po ciemku, miejsce na platformie widokowej, konstrukcja metalowa wznosi się na jakieś 10 metrów, i czekamy na wschód słońca. Niebo, dotąd bezchmurne, rozgwieżdżone, zaczynają bezczelnie zasnuwać chmury. Po jakimś czasie ukazuje się słońce, przywitanie przez zgromadzony tu już pokaźny tłum turystów gromkim aplauzem. Nasza radość nie trwa długo – chmury przesłoniły wszystko, nawet dotarły na szczyt, na którym jesteśmy. Wracamy. Śniadanko w najbliższej wiosce. Czekając na realizacje zamówienia wcinamy śniadanko z lunch-boxu. W knajpce zaserwowali nam wyśmienity banana pan cake. Obżarstwo! Zaczynamy nasz hike. Około 7km, prawie cały czas z górki. Częściowo trasa biegnie wąziutkimi ścieżkami ponad tarasowymi uprawami, by później prowadzić nas kamienisto-glinianą drogą. Ogólnie – niezbyt ciekawe miejsce do trekkingu. Docieramy do oczekującego na nas kierowcę, który zabiera nas do Bakhtapur, byłej stolicy Nepalu. Zaczynamy od zwiedzenia Durbar Square – centralnego placu, przy którym zlokalizowane jest wiele zabytków. Chodząc wokół rynku widzimy wiele zrujnowanych budynkow, badź podpartych belkami, by zapobiec zawaleniu. Efekt trzęsienia ziemi 2015. A o 16 wracamy do auta i do hotelu, na zasłużony obiad.

Komentarze (0)