Słynną La Farola do Baracoa.

Rano spacer po Santiago. Centrum, deptak i przyległe uliczki. Czyli dom Velasqueza, ratusz, kościół, hotel. I jeszcze nad morze. Droga nieznana i daleka, więc wyruszamy jak najszybciej. Dojeżdżamy do pierwszego punktu widokowego (mirador). W czasie gdy podziwiamy krajobraz i majaczącą w oddali amerykańską bazę w Guantanamo, jakiś tubylec myje nam na parkingu samochód. Calusieńki, łącznie z felgami. Jak gdzieś nie domył – poprawia. Dostaje za to 1 CUC i gratisy - długopis, mydełko i pudełko kredek. To nagroda za to, że nie żebrze, nie prosi o nic, tylko bierze się do roboty i na koniec z uśmiechem pokazuje rezultat swojej pracy. Gdyby takich jak on było więcej, zapewne mieliby tu lepiej.
Jadąc nadmorską drogą zatrzymujemy się na wybrzeżu, by ustrzelić rozbijające się o skały morskie fale. Następny postój już w górach, na kolejnym miradorze. Oblegają nas tubylcy zachwalając swoje towary – pomarańcze, mandarynki, kulki kakao, pojemniczki z masłem kakaowym i jakieś rożki zawierające wiórki kokosowe, pomarańcze, miód i być może coś jeszcze. Muszę przyznać, że zawartość tych rożków jest bardzo dobra. Na kolejnym postoju sytuacja się powtarza. Już nas to męczy. Za to sama droga, zwana La Farola, fantastyczna. Wspina się prawie na szczyty gór, wije, odsłaniając co i rusz przepiękne widoki. A jeszcze kilkadziesiąt lat temu do Baracoa praktycznie nie prowadziła żadna droga! A ta jest podobno jednym z siedmiu cudów kubańskiej techniki. Ja twierdzę, że to cud, że jeszcze jest... O jej jakości lepiej nie wspominać, natomiast wysławiać można walory widokowe. Tak pięknej trasy na Kubie jeszcze nie widzieliśmy. Kto tu nie dotarł, zakończył wcześniej podróż - niech wielce żałuje. Ale im bliżej Baracoa, tym więcej widzimy zniszczeń spowodowanych przejściem huraganu Mathieu. Widok zboczy pokrytych połamanymi palmami, olbrzymie osuwiska, gdzieniegdzie jeszcze leżące tuż przy drodze sterty gruzu, piachu i gliny zepchnięte z drogi, by ta była przejezdna. Na zboczach ekipy pracujące przy usuwaniu wyrwanych z korzeniami drzew, czyszczące drogi i pobocza. Chyba jeszcze długo potrwa usuwanie zniszczeń.
W Baracoa przyczepia się do nas jakiś cyklista, usiłując się dowiedzieć czy szukamy kwatery. Staramy się olać go totalnie, ale gostek nie odpuszcza. Wchodzi za nami do kwatery, twierdząc że to on nas przyprowadził (chodzi o prowizję), ale gdy właścicielka dowiaduje się, że jesteśmy skierowani przez Anę z Santiago wywala go za drzwi. Lokujemy się w kwaterze negocjując 20 CUC za spanie i po 3 CUC śniadanie, a po powitalnej kawce udajemy się na wstępne rozpoznanie terenu. Wzdłuż wybrzeża idziemy Maleconem, obchodzimy nadmorską cześć miasta, po czym kierujemy się do centrum, by na placu skorzystać z netu. Podsumowanie dnia przy Cuba Libre i spać.
NOCLEG i ŚNIADANIE:
Casa William Montoya; Martí #287 / Abel Días y Glicerio Blanco; Baracoa; Cuba. Tel. +5352894689; +5321641917; E-mail: williambaracoa@gmail.com
Dość dobre, w miarę blisko centrum i morza. Na posiłki nie ma co narzekać, do każdego śniadaia obowiązkowo dodają gorące kakao.
DOJAZD:
Droga z Santiago dość przyzwoita.Część pierwsza, nadmorska prosta, z przystankami na zdjęcia. LaFarola - kręta, wspinająca się, ale z przepięknymi widokami. Teraz trochę smutniejsze widoki. Można pokonać w 4 godziny, ale lepiej w 6 godzin i mieć czas na zdjęcia i rozglądanie się.

Zdjęcia (39)

Komentarze (0)